Jest 15 czerwca 2019 roku. Za oknem 34 stopnie Celsjusza, w domu niewiele mniej. Jest SUPERGORĄCO. Karty Systemu kleją się do palców.
/pic4799872.jpg)
Gry planszowe – wracam
Brak wpisów od ponad roku nie świadczy o niczym dobrym. Czy faktycznie w tym czasie było źle? Na pewno nie. Myślę, że to była tylko niemoc. Czy to oznacza, że w tym czasie nie grałem? Odpowiedź również brzmi NIE. Gry planszowe ciężko jest odstawić skoro raz się je pokochało na prawdę. Można się kłócić, złościć, przeżywać kryzysy, ale prędzej czy później wraca się do siebie. Niekoniecznie jak w życiu. Chociaż jeśli w grę wchodzi prawdziwa miłość to w życiu też tak powinno być. Ciężko mi to stwierdzić jednoznacznie, szczególnie jeśli powołam się na moją terapeutkę, która „żartobliwie” powiedziała, że jestem „emocjonalnym betonem”.
(Ob) Skubane Kurczaki
Tym razem gra typowo dla Filipa – Skubane kurczaki – czyli kolejna wariacja na temat MEMO.
Dopiero co popitka pisał o grze Na Ratunek, która to też jest memo podobna. Osobiście nie przepadam za tą opcją gier, ponieważ moja pamięć jest słaba – zdecydowanie lepiej idzie mi zastanawianie się nad tym co się wydarzy i planowaniem tego. Wiadomo jednak, że to tylko moje obiekcje, ponieważ Filip bardzo lubi MEMO, ale i ogólnie granie, gdyż jest to forma spędzania z nim czasu, a on ma zawsze niedosyt.
Ostatnio mam awersję do czytania instrukcji, natomiast zacząłem znowu chętniej przyjmować książki. W związku z tym długość instrukcji Reszta wpisu
Przekleństwo nałogowego wspierania?
Obiecałem już jakiś czas temu żonie, że nie będę kupował więcej gier. Dotrzymałem obietnicy, ale cóż mogę na to poradzić, że w pierwszym kwartale tak hojnie wspierałem kampanie corwdfundingowe?! Od wakacji mszczą się na mnie i powodują domowe zadymy wysyłając mi ciągle jakieś gry. I co ja mam począć jak przychodzi taka gra, a ja jej nie zamówiłem? No dobrze wsparłem, ale po pierwsze dawno, a po drugie nie miałem pewności, że gra zostanie ufundowana. I teraz przytrafia się sytuacja kiedy to dociera do domu paczka, o której w sumie nic nie wiem, bo się jej nie spodziewałem. Otwieram, a tam wspieram.to. No właśnie co wspieram? Już nie pamiętam, muszę zerknąć na pudełko i sobie przypomnieć. I tak właśnie dzieje się od wakacji. No i tak po kolei przychodziły:
Vikings gone wild
Spinderella – czyli jak pająki dokuczały mrówkom
Czytając napis na pudełku zastanawiałem się ile wątków zostało połączonych tworząc nazwę gry Spinderella. Czy ma to związek z Kopciuszkiem (Cinderella)? Czy jest to jakieś nawiązanie do ruchu obrotowego (spin)? Zacząłem sprawdzać w googlach i dałem sobie spokój. Ograniczyłem się do informacji z pudełka – Spinderella to po prostu młodsza siostra dwóch braci pająków – Petera i Parkera. Imiona męskiej części pająków jednak już jednoznacznie skojarzyły mi się z alter ego Spider-mana (jeśli w tę stronę można mówić o alter ego).
Na ratunek pamięci
Ostatnio mnie również naszła ochota na napisanie czegoś o grze i padło na tytuł Na ratunek. Zastanawiałem się gdzie to opublikować, ale padło na planszoholika. Może dlatego, że już dawno tu się nic nie działo, a jak mam jakiś sentyment do tego miejsca i poza tym mars też jest z Wrocławia. Dlaczego wybrałem taką grę? Na początek na próbę chciałem napisać o czymś co nie wymaga aż takiego wysiłku czyli o grze dla dzieci. Może stwierdzenie „nie wymaga wysiłku” jest przesadzone ponieważ dzieci to ważni beneficjenci tego typu wpisów. Bardziej chodzi mi o to, że nie jest to trudny tytuł do opisania.
Na ratunek firmy EGMONT
Mocarstwa na wspieram.to
Tym razem tylko krótkie info ponieważ dostałem prośbę na maila, żeby wrzucić taką zajawkę. Na naszym rodzimym serwisie crowdfundingowym wspieram.to pojawiła się polska produkcja Mocarstwa. W zasadzie o tym czy to będzie produkcja zadecydują wspierający. Publikuję to ponieważ mam nadzieję, że znajdą się jacyś chętni na uczestnictwo w tym. Osobiście waham się, ponieważ nie przepadam za wojennymi klimatami, ale generalnie brzmi to kusząco. Do tego zawartość pudełka robi wrażenie, choć cena myślę dorównuje temu co w środku. Nie chcę też za dużo wypowiadać się na zasadzie „nie znam się więc się wypowiem” dlatego też
Gry planszowe na wczasy – odwieczne dylematy
Powiedzmy, że wakacje minęły. Urlopy też się kończą. Jak co roku podczas wakacji miałem moment wyboru jakie gry zabrać na wczasy.
Oczywiście pierwsze co to pomyślałem sobie „Bierz z 10 pudełek. Będzie dużo wolnego czasu i będzie można grać do upadłego”. Niestety realia zawsze są inne, póki jeździe się rodzinnie. Żona woli leżeć na plaży, dzieci latać w koło i kąpać się. Mąż wybiera wtedy leżenie, picie piwa i słuchanie muzyki.Reszta wpisu
Winobranie
Jakiś czas temu na łamach planszoholika opisywałem „30 Rails”, czyli grę o symultanicznym rysowaniu siatki połączeń na kartce papieru. Identyczną koncepcję posiada „Winnica” – kameralna, krótka gra norweskiego wydawnictwa Aporta Games, którą w polskiej wersji językowej opublikowała Granna. W „Winnicy” wcielamy się w faceta z taczką, który, rozumiecie, jeździ i… No nie wiem do końca, jest to klasyczne wydawnicze bla bla bla.
Osadnicy: Narodziny Imperium
Po ostatnim graniu ze Stanley’em miałem pewną przewagę nad sobą samym, który by nie grał z nim w tym czasie (to chyba jasne nie?). Była to znajomość zasad gry Osadnicy: Narodziny Imperium. Tak jak już pisałem, wizytę Stanley’a chciałem też zoptymalizować – nie tylko pograć dla zwykłej radości z grania, ale też po łatwości nauczyć się zasad gier, które „zalegają” mi na półkach.
Po jego wizycie pierwsze co odpaliłem to był wariant solo, żeby utrwalić zasady i poukładać pasjansa na bogato. Szczerze powiedziawszy zasady w tym wariancie wydały mi się bardziej zawiłe niż w zwykłej wersji, ale to subiektywne odczucie. Fakt, że nie udało mi się spełnić podstawowego założenia, które pozwoliłoby przejść do liczenia punktów, więc można uznać, że poniosłem sromotną porażkę. Reszta wpisu