Nigdy nie grałem na poważnie w żadne LCG, kiedyś tylko rozegrałem parę partii w LotR LCG. Decyzja o kupnie Star Wars LCG to był impuls, cena była świetna (16.73 funta), temat lubiany przeze mnie i syna…z drugiej strony wiedziałem, że nie będę miał z kim grać bo jednak 6-latek nie ogarnie tyle tekstu i zasad.

Nie będę się tutaj rozpisywał nad mechaniką, raczej chciałem pokazać parę zdjęć oraz napisać jak to się sprawdza w grze z małoletnimi. Po pierwsze jedyne co może przyciągnąć dziecko do takiej gry to tematyka. Mój młody lubi i zna Gwiezdne Wojny i jak tylko zobaczył pudło z Vaderem to od razu chciał grać…biedne dziecko nie zna jeszcze praktyki FFG czyli instrukcji na ponad 30 stron. Spędziłem wieczór na studiowaniu mocy oraz przeglądaniu BGG i YouTube’a – Do. Or do not. There is no try – jak mawiał Yoda. Instrukcja jest w miarę przejrzysta, a do tego można wejść na stronę FFG i oglądnąć sobie fajny video tutorial. Zasady zostały przyswojone i okazało się, że mechanika sama w sobie nie jest specjalnie skomplikowana, problemem miały być karty oraz opisy tychże.

Grę mamy w wersji angielskiej ale Galakta wyda ją także w naszym ojczystym języku. Język angielski z racji naszego miejsca zamieszkania nie jest aż tak dużym problemem, młody od prawie 3 lat chodzi do tutejszej szkoły i potrafi czytać po angielsku, nie wszystko jeszcze rozumie ale 6/7 – latek nawet po polsku by wszystkiego nie ogarnął. Muszę przyznać, że karty zrobiły na nas duże wrażenie – ilustracje inspirowane filmami są świetne i klimatyczne. Co do jakości kart i komponentów (żetony, licznik punktów w kształcie Gwiazdy Śmierci) to jak zwykle u FFG nie ma się do czego przyczepić, wszystko jest na wysokim poziomie.

Pierwsze partie rozgrywaliśmy w otwarte karty i powoli tłumaczyłem młodemu co może zrobić z daną kartą, jak działają objectivy, jakie ma mozliwości w danej sytuacji. Musze przyznać, że spodziewałem się najgorszego ale te pierwsze partie udało się nawet dokończyć, a w następnych młody zażądał grania z zakrytą ręką i postanowił sam podejmować decyzję. Troszkę to przedłużało rozgrywkę, a w pewnych momentach i tak musiałem zobaczyć co on tam ma na ręce za karty i wytłumaczyć ich działanie. Poniżej zdjęcie z rozgrywki Rebel Alliance (ja) vs. Imperial Navy (Daniel).

Nie ma się co oszukiwać, ta gra nie nadaje się do poważnego grania z dzieciakami w wieku 7 lat. Z drugiej strony podchodząc do grania z dzieckiem przeważnie decydujemy się na jakieś kompromisy czy to grając w grę prostą, dziecięcą czy też grając w ‚dorosłą’ grę ale za to naginając trochę zasady i nie do końca wyciągając wszystkie zalety tej gry. Ja tak czy siak w obu przypadkach uzyskuje maksimum przyjemności z rozgrywek z moimi dziećmi, po prostu lubię tak spędzać czas. W przypadku Star Wars the Card Game ten czas był bardzo, bardzo przyjemny ale do tego obu graczy musi lubić to uniwersum – ja o to postarałem się parę lat wcześniej kierunkując zainteresowania syna (o, dzięki ci Lego Star Wars!).

PS. W najbliższym czasie będę grał w SW LCG z dorosłymi i pewnie dopiero wtedy będę mógł ocenić jak dobra (lub zła) jest to gra.