Nieoficjalnie od dwóch tygodni a oficjalnie od dzisiaj jestem posiadaczem Calustrophobii.

Jak tylko wpadła w moje ręce to byłem pod dość dużym wrażeniem, choć jakoś liczyłem na więcej elementów czując sporą wagę podnosząc pudło. Okazało się, że największy ciężar stanowią kafle mapy pokaźnych rozmiarów. Na plus na pewno figurki już pomalowane – wiem, że zabrałbym się do malowania a jeżeli już, to po jednej figurce bym się nasycił tym zajęciem i znudził jednocześnie tracąc zapał do dalszego upiększania plastiku.

Figurek za dużo też nie ma – 1 demon i do tego kilkanaście troglodytów oraz 5 bohaterów walczących ze złem.

Zasady w ładnej książeczce nie są typowymi zasadami ameritrashowymi – pomimo 24 stron mamy tak na prawdę niewiele więcej zasad niż w średniej trudności euro. Niestety nie miałem z kim zagrać, ale napatoczył się taki jeden co lubi sobie czasem popykać w nową gierkę. Tak na prawdę to skorzystałem z fortelu Stanley’a czyli zagrałem sam ze sobą. Postanowiłem spróbować, choć z reguły ciężko mi idzie granie przeciwko samemu sobie, ponieważ zawsze czyjąś stronę subiektywnie przyjmuję. Tym razem było trochę inaczej – myślami byłem za ludźmi, ale grałem na równi jednymi i drugimi wykorzystując wszystkie możliwości. Ustawiłem wszystko na stole i od razu zwątpiłem w to, że mam odpowiedni stół do tej gry. Klimat gry jednak mi odpowiadał, ponieważ od kilku dni czuję wewnętrzny niepokój związany z pewnymi wydarzeniami dookoła.

Wybrałem pierwszy scenariusz czyli Ocaleni, aby na spokojnie zapoznać się z zasadami. Niestety w trakcie gry miałem kilka wątpliwości, których jeszcze nie wyjaśniłem, ale poszperam na necie:

1. Czy kartę przewagi można dać dowolnemu graczowi i czy można przekazywać innym czy tak jak przedmioty nie można wymieniać?

2. Przy ataku na troglodytów traktujemy ich jako całość – czyli ilość kostek jest ograniczona przez ATK bohatera, czy na każdego troglodytę ilość kostek = ATK. Grałem na grupę ilość ATK i było sensownie.

3. Czy granat atakuje każdego gracza na polu niezależnie od strony? Tu w normalnych warunkach jest jasne, że wszyscy mogą ucierpieć od wybuchu granatu, więc tak grałem.

4. Granat na troglodytów – czy jeśli są jednym celem to na grupę 2 kości stosuję czy mnożę razy ich ilość troglodytów w grupie.

I tak sobie grałem i na początku dobrze mi szło – tzn. temu co się utożsamiał z dobrem, jednak zło czyhało wszędzie i moi bohaterowie dostawali dużo ran a zło nie malało.

Już w 5 rundzie wiedziałem, że nie spełnię warunku wygranej Ludzi – dojście dwoma bohaterami do wyjścia. Niestety tylko brutal dawał radę. Udało mu się rozwalić pierwszego demona (Podziemny Łowca), ale drugi chwilę później już czekał w korytarzach. Poniżej brutal zamachnął się ostatni raz.

Przegrałem w 6 lub 7 rundzie (mogłem się pogubić w liczeniu).

Grało się bardzo ciekawie i poznałem już zasady w stopniu zadowalającym. Wielkim plusem tej gry jest szybkość rozgrywki – ameritrash w 45 minut to super sprawa. Wszystko przebiega bardzo sprawnie – chyba, że gra się pierwszy raz ze swoim drugim ja i doczytuje zasady a:) Teraz nie mogę się doczekać gry z kimś przy zdrowych zmysłach. Potrzeba dużo miejsca na składanie planszy, ale w trakcie można przesuwać ją sprawnie, więc nie jest tak źle. Wydaje mi się, że tytuł jest bardzo dobry natomiast nie wiem jak z replayability będzie. Problem inny też się pojawił. Przekroczyłem limit miejsca na dwóch regałach i nie wiem co dalej :(