Wczorajszy dzień należał do bardzo przyjemnych. Zaczęło się od tego, że miałem wolne i oprócz obowiązków domowych przytrafiły się także zajęcia w plenerze, trochę komputera i granie. Ponieważ pół dnia przesiadywałem z małą to domagała się Misia, miodu i pszczół – w które już dawno nie graliśmy. Standardowo przegrałem i w nagrodę zażyczyła sobie obejrzeć jakąś bajkę. Uznałem to za dobrą okazję, żeby zasiąść do kompa. Po pół godziny wymyśliła inną strategię. Zaczęła głośno zastanawiać się w jaką z moich gier umie grać (na razie w żadną), ale jednak męczyła, żeby po kolei  sprawdzić każdą z gier. Uznałem, że nie ma to większego sensu i zaproponowałem, że zagramy w Carcassonne, ale wariant typowo puzzlowy, bez ludzików, punktów i takich tam – czysta poezja układania puzzli. Ostatni raz widziała żetony do Carca jak ledwo raczkowała – wtedy to (jeszcze w Wawce) siadaliśmy na dywanie i układaliśmy a bąk się turlał i nie przeszkadzał. Jednak widziała je i trochę później – jak już umiała siedzieć to dawaliśmy jej worek, żeby losowała. Wczoraj natomiast mogła zagrać w najbardziej uproszczony  i abstrakcyjny wariant Carcassonne. Bardzo jej się spodobało i z chęcią konstruowała labirynty polno-uliczno-miastowe. Niestety w pewnym momencie przytrafiło nam się coś co nigdy w historii tej gry (kilkadziesiąt partyjek) nie miało miejsca – wylosowany element nie pasował do układanki.

Nauczony doświadczeniem byłem święcie przekonany, że zawsze da się wykonać jakiś ruch a tu zonk, gra się wysypała. Oczywiście nie piszę tego aby ująć chwały grze – po prostu zostałem nieźle zaskoczony. Dla małej nie stanowiło to problemu i od razu  zaproponowała podmiankę. Później już nie było problemów i powstała ładna mapka.

Niestety nie udało mi się jej przekonać do zamykania miast – stwierdziła, że ona może sobie układać jak jej się podoba i ma być ładnie (jakbym jej matkę słyszał). Na następną pseudorozgrywkę zostawiłem przekonywanie jej do budowania miast. W ten sposób będę po trochę modyfikował zasady i dodawał coś nowego, żeby małą nauczyć grać. Pierwszym krokiem będą właśnie zamykane miasta i jak najdłuższe drogi. Później może dorzucę ludków, bo już o nich wypytywała. W sumie to zaraz zasiądziemy do kolejnej rozgrywki – dziś też mam wolne :) – niestety jutro już koniec laby.

Wczoraj wydarzyło się jeszcze coś bardzo ważnego w mojej planszówkowej egzystencji, ale o tym trochę później – teraz muszę trochę odpocząć po wczorajszym „wydarzeniu”.

edit:

Jednak dziecko potrafi odmienić świat. Dzisiejsza rozgrywka już na początku napotkała problemy.

Zrobiliśmy też pierwszą próbę z zamykaniem miast i dróg. Poszło nawet dobrze, ale jednak wolała robić wszystko po swojemu – zakładam że miała swoją wizję ;)