Dzisiaj na chwilę udałem się do kobry i rada, aby odebrać pewną butelkę z płynem. Pod pachę wziąłem moją ostatnią grę, której jeszcze nie miałem okazji testować – Strozzi. Zostałem przywitany raczej z entuzjazmem, aczkolwiek moja zapowiedź, że ja tylko na chwilkę nie bardzo im podpasowała. Tak czy inaczej postanowiliśmy zagrać „na szybko”. Tłumaczenie zasad zajęło raptem 5 minut i okazało się, że są one banalne. Sama gra trwała natomiast trochę ponad pół godziny. Wrażenia po pierwszej partyjce:

• lekka, łatwa i przyjemna gra
• czas rozgrywki bardzo krótki, przez co może stanowić filler lub grę, którą w pracowity i krótki dzień można sobie pod wieczór pyknąć
• nie ma zastojów spowodowanych długim myśleniem niektórych graczy – takich jak ja:)
• jest zupełnie niekonfliktowa
• element losowy jest (karty statków, żetony mecenatu), ale nie odczuwa się tego zupełnie, to my decydujemy co wybierzemy
• ciekawy system licytacji oparty na trzech banderach – każda z nich jest bardzo przydatna (pirat bierze statek od razu, +1 zwiększa nam prędkość licytowanego statku a bandera surowcowa zwiększa nasz przychód ze statków)
• statki są bardzo ciekawie zróżnicowane pod względem prędkości, surowców i żetonów mecenatu. Dzięki temu wolny statek może nam np. zapewnić bardzo cenny żeton mecenatu.
• niestety gra jest od 3 graczy, więc wieczorków z żoną nie „urozmaicę” Strozzim
• jest druga strona medalu (poprzedniego punktu) – gra jest do 6 osób, więc mam kolejny tytuł na liczne granie, które raz na jakiś czas się zdarza

A teraz najmocniejsze:

• radowi spodobała się od razu – to się rzadko zdarza :)
• rad wygrał – to się rzadko zdarza :)
• rad wygrał bez piwa! – to wręcz niemożliwe :)

Grę uznaję za bardzo dobrą, na dzień dzisiejszy 8/10, ale po kilku grach może będzie i 9 jeśli grywalność zostanie na takim samym poziomie, lub zjadę do 7 jeśli się znudzi – mniej nie dam.