Wczorajszy wieczór zapowiadał się obficie. Stanley miał wpaść do mnie a następnie mieliśmy się udać do kobry i rada. Jak wszyscy wiemy, życie płata figle i tym razem też coś musiało się coś wydarzyć. Późnym popołudniem mała zaczęła nabierać wysokiej temperatury. O godzinie 19 zjawił się Stanley a ja kładłem do spania małą. Babcia miała się nią zająć, ale coś nie wyglądało to za dobrze i co się babcia zbliżała to bąk wpadał w złość. Do tego była coraz cieplejsza. Oznaczało to jedno – plan na wieczór ulega zmianie. Dodatkowo okazało się, że Stanley musiał o 21 uciekać. Masz Ci los. Dałem znać kobrze, że muszą sobie radzić sami – uznała, że jej plany na wieczór popsułem – w sumie trochę prawdy w tym było.

Stanley nie wiedział co robić, więc pomyślałem, że może chociaż jakąś króciutką grę odpalimy. Stan miał ze sobą Tinners’ Trail. Musieliśmy działać szybko. Tym razem do gry dołączyła Teściowa. Dość szybko zrozumiała zasady i mogliśmy grać. Losowość gry dała znać o sobie – wylosowaliśmy bardzo zły układ w większości terenów. Zazwyczaj mieliśmy 3-4 wody i 1-2 surowce. Na szczęście ta losować działa na niekorzyść wszystkich, więc jest w miarę sprawiedliwie. W trzy osoby gra jest bardzo ciekawa i jeszcze bardziej emocjonująca – licytacje kopalni miały miejsce za każdym razem. Nikt nie chciał oddać terenów bez walki. Pomimo tego gra nie ma elementów negatywnej interakcji, więc nadaje się do grania z naszymi lubymi :) Bardzo mi się podoba to, że musimy decydować czy wydawać kasę na początku na tanie punkty zwycięstwa czy zainwestować w rozwój i kupować potem drożej, ale z większą gotówką. Ulepszenia są też świetnie wymyślone. Sztolnia bardzo przydatna, ale aż 3 jednostki czasu zajmuje. Nawet zwykłe pompy (szczególnie w 4 rundzie jak możemy wziąć 3 na raz) bardzo się przydają do obniżenia kosztów wydobycia surowców.

Jedna rzecz jednak nie spodobała mi się zbytnio. W wariancie dla 2 osób jak ktoś spasuje to drugi gracz może wykonać jeszcze tylko jeden ruch – w ten sposób można zablokować gracza np. gdy jeszcze nie zebrał surowców, dając mu tylko jedno wydobycie. W grze dla 3 osób spasowanie nic nam nie da, ponieważ pozostali dwaj gracze nadal grają normalnie i dopiero gdy spasuje drugi gracz to trzeciemu zostaje ostatni ruch. W ten sposób zostałem pozbawiony narzędzia do manipulowania wynikiem. Trochę szkoda, ale z drugiej strony nie jest to jakaś wielka wada. Druga rozgrywka utwierdza mnie w przekonaniu, że ta gra musi do mnie trafić prędzej czy później.