Tak jak było umówione, a nawet trochę przed czasem wczoraj pod drzwiami z grami stanął Przemek z planszaka. Doprawdy fajna sprawa z tą dostawą gratis we Wrocławiu, zwłaszcza dla mnie. Bo tarabanić się z dzieckiem przez połowę miasta to nie lada wyzwanie. No, a przede wszystkim nie jestem narażona na rozczarowanie przy otwieraniu paczki dostarczonej przez listonosza czy kuriera.

Wniosłam ciężkie pudła do pokoju ale, że Marcel (może jemu też powinnam wymyślić nick?) jeszcze nie spał, to musiałam powstrzymać się przed zajrzeniem do środka. Gdybym otworzyła pudła to dziecko szybko nie poszłoby spać. Pośpiesznie uśpiłam mojego brzdąca, widać czuł, że mamusia ma pile sprawy do załatwienia bo zasnął od razu. Wtedy ja wzięłam się za Szoguna a rad za Horror, ale i tak cały czas mi zaglądał przez ramię. Podsuwał woreczki strunowe i doradzał co gdzie ułożyć w pudle hahaha

Gdy otworzyłam pudełko, zamarłam. Brakowało czterech żetonów w wyprasce!! Już myślałam co tu zrobić i co za pech, że akurat mi się to przydarzyło. Jednak cicha nadzieja pchnęła nas do pozaglądania w zakamarki pudła no i ufff znalazły się. Musiały zwyczajnie wypaść. Poza arkuszem z żetonami w tym ciężkim i wielkim pudle była: dwustronna plansza, woreczek wypełniony ogromem kolorowych kostek i innych kształtów „klocków” oraz dziwaczna machina losującą. Wspaniałą rzeczą jest pojemnik na znaczniki. Dzięki czemu przygotowania do rozgrywki skrócą się.

Choć znaczniki nie są niczym nadzwyczajnym, to ogromnym plusem jest fakt, że w pudle jest miejsce na wszystko! W zasadzie obyłoby się bez woreczków, ale rad się uparł.

Teraz pozostała do przeczytania instrukcja. Na szczęście nie jest ona za długa, więc może dziś wieczorem uda się coś więcej powiedzieć o Szogunie. Rad przejrzał ją pobieżnie i stwierdził, że „gra może być fajna” :) Oby tak było!